Retail - Almere, Flevoland, Netherlands
Van Le Corbusier is minder bekend dat zijn werkelijke naam Charles-Édouard Jeanneret is. Pierre Jeanneret is de neef van Le Corbusier en ingehuurd voor de ontwikkeling van Chandigarh. Een stad in India die in de jaren 50 als futuristisch voorbeeld zou dienen voor het toekomstige India. Uiteindelijk zijn alle ontwerpen voor de stad inclusief het meubilair collector items geworden. De meubels werden in de jaren 50 door lokale houtbewerkers gemaakt van Birmees teakhout en webbing. Zonder toestemming van de Minister van Cultuur mag er geen origineel item India meer verlaten. Het is nu cultureel erfgoed. Het mooie is dat de meubels niet werden gemaakt door een fabriek maar door allemaal lokale houtbewerkingbedrijfjes.Hierdoor zijn er ook veel verschillende uitvoeren van in principe hetzelfde model. Die gedachte heb ik overgenomen in mijn studie naar de meubels. Leroy van Dijk, studeerde aan de kunstacademie naar houtbewerker. Heerlijk met mijn handen te werken en te ontdekken hoe effectief de ontwerpen zijn bedacht en de schitterende eenvoud en patina elke stoel kan hebben. Kleine gesigneerde series van handgemaakte items produceren met een happy prijs voor de producent en een eerlijke prijs voor de consument. Een product wat niet uit een fabriek komt wat duizenden stoelen per dag kan produceren waardoor er geen verschillen meer te zien zijn. Een stoel waarop gezeten is door de maker en die trots op zijn creatie en zijn signature er wellicht nog eentje wil maken (voor jou :) Volgens Leroy van Dijk is een mooi handgemaakt product geen uitgave maar een investering. Leroy geeft een serienummer en ondertekend elk exemplaar dat door zijn handen gaat voor de kwaliteitscontrole. ParadoxicalFeitelijk maakt Leroy van Dijk limited editions van ontwerpen die bedoeld waren voor massaproductie. De meubel ontwerpen van 1950 waren voor de massa en toen als zelfs demontabel en flatpack. In bepaalde opzichten de Ikea van de jaren 50.Ze zullen in ieder geval nooit ged